Film, 12 Eylül darbesinden sonra, anne ve babası kurmaca bir polis baskınında gözleri önünde öldürülen Gece’nin erişkin hayatının kısa bir periodunu anlatıyor. Bir intihar bombacısı olmaya karar veren kızımız Gece, (ki Beren Saat bu rol için çok masum kalmış) kaldığı apartmanda çalışan Yusuf’la tanıştıktan sonra aşkı ile görevinin arasında kalıyor.
Gecenin Kanatları, 12 Eylül dönemindeki olaylardan biri ile başlıyor. Hepimizin aşina olduğu görüntüler, inandıkları uğruna katledilen bir aile, buna şahit olan kızları .. Sahne burada kararıyor ve geri döndüğümüzde küçük kız büyümüş, intihar bombacısı olmaya karar vermiş. Bu denli radikalleşen büyüme sürecini göremiyoruz, onu pek anlayamıyoruz.
Gece, senaryo gereği, ailesi haksız yere öldürüldüğü halde yaşadığı bu trajediyi basit bir öc alma meselesine indirgemiş “masum insanları hedef alan” bir eylem hazırlığında.. İşin kötüsü de bu eylemi planlayan terör örgütü militanları da Deniz Gezmiş’in takipçileri gibi lanse ediliyor.
Film genel olarak, ne yazık ki her iki hikayede de seyircisini ikna etmekten çok uzakta. Sol düşünceye dair her hangi bir şeyi tartışmadığı gibi zaten konuyla ilgli "bir fikri" de yok. Ne intihar bombacısının hayatta olduğu o çözümsüz nokta ne de yaşadığı o uyduruk aşk inandırıcı. Filmin aşk hikayesi o kadar hızlı ve içi boş gelişiyor ki seyrederken bir şey kaçırmış gibi hissediyorsunuz.
Senaryo ve dialoglar o kadar zayıf ki oyunculuklara girmek oyunculara haksızlık olur..
Sonuç olarak film çekmeye bir hayli ilgisi artan Mahsun Kırmızıgül’ün bu filmi neden yönetmediği konusundaki sorular hala kafamı kurcalarken bir yandan da Türkiye’nin kanayan yaralarına artık başka biri el atsa diye de dua ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder