An Education

“It's not enough to just educate us any more. You have to tell us why.”

An Education İngiliz gazeteci Lynn Barber’ın anılarından yola çıkılarak “Yeni Başlayanlar İçin İtalyanca” ve “Wilbur ölmek istiyor” filmiyle tanıdığım Lone Scherfig’in yönetmenliğini üstlendiği yeni filmi.

1960’larda Londra’nın banliyölerinden birinde ailesi ile birlikte yaşayan, 16 yaşında zeki ve güzel bir genç kız olan Jenny (Carey Mulligan); yalnız kalabildiği anlarda sevdiği Fransızca şarkıları dinleyip (Juliette Greco) daha özgür olacağı günlerin hayallerini kurmaktadır, bunun yolu da başarısız olduğu tek dersi, Latince’yi geçip babasının(Alfred Molina)öngördüğü Oxford Üniversitesi’ne gidebilmektir.

Kısa vadedeki geleceği bu şekilde planlanmış olan Jenny, bir orkestra provası dönüşünde David Goldman adlı kendisinden iki kat yaşlı, ama oldukça etkileyici bir adamla tanışır. İkisi zamanla yakınlaşırlar ve ilişkileri başlar. David her genç kızın ayaklarını yerden kesebilecek biridir, onu hep hayalini kurduğu konserlere, jazz kulüplerine, hatta Paris’e! götürür, öyle ki yaşlı ve Yahudi olduğu halde Jenny’nin tutucu ailesi Jack ve Marjorie’nin bile gönüllerini fetheder.

Jenny bir süre sonra David ve iş arkadaşı Danny’nin geçimini, özellikle yaşlı ev sahiplerini ırksal ve dinsel imalarla korkutup evlerini ucuza satmaya zorladığını, (hatta bu evlerden bazı eşyaları da çaldığını) fark eder. Bu durum başta canını sıksa da yeni hayatı o kadar büyüleyici ve vazgeçilmezdir ki Jenny, David’in bu tarafını bunu görmezden gelir.

Bir gece danstan dönerken David’den biraz hızlı bir “evlenme teklifi” alan Jenny, okulu bırakıp, eğlenceli bir hayata sevdiği adamla devam mı etmeli, yoksa Oxford’a gidip hep özlemini duyduğu üniversite hayatını mı denemelidir?

An Education, yeni dönem ergen filmlerine(Juno)oranla daha dolu, daha zengin bir kadrosu ve bakış açısı olan bir film. Öğretmen öğrenci ilişkileri, ailelerin kızlarının okumasını “gerçekte neden” istediklerine işaret eden, bunu yaparken beylik cümleler kullanmak yerine 17 yaşında genç bir kadının perspektifinden anlatan güzel bir film.

Bildiğim kadarıyla 2009 Sundance dahil pek çok ödül alan film, pek sempatik olmayan David'in Yahudi’liğine yapılan vurgu ve filmin geçtiği mekanların pek çoğunun Twickenham olmadığı iddası ile eleştiri aldıysa da genel olarak kurgu ve senaryosuna iltifatlar yağmakta.

Film eleştirilerinin, oyuncuların, yönetmenlerin, ve sinema haberlerinin yer aldığı rottentomatoes sitesinde de filmin iyi yönde kritikleri %94 ü bulmuş. Ayrıca Tarantino’da bu filmi en sevdiği 8 film listesine eklediğini açıkladı :)

Bu arada müzikleri de çok güzel. /fizy.com’dan dinleyebilirsiniz.

Beth Rowley - You've Got Me Wrapped Around Your Little Finger
Floyd Cramer - On The Rebound

Juliette Gréco - Sous le ciel de Paris

Mel Tormé - Comin' Home Baby

The Hunters - Teen Scene

Ray Charles - Tell The Truth (Live)

Brenda Lee - Sweet Nothin's

Billy Fury - Maybe Tomorrow (Mono Version)

Juliette Gréco - Sur Les Quais Du Vieux Paris

Percy Faith & His Orchestra - Theme From "A Summer Place"

Beth Rowley - A Sunday Kind Of Love

Vince Guaraldi Trio - Since I Fell For You

Duffy - Smoke Without Fire

Melody Gardot - Your Heart Is As Black As Night

Madeleine Peyroux - J'Ai Deux Amours